مصرف پودرهای خوراکی و طعم‌دهنده از سال‌های ۱۸۵۰ شروع شد، زمانی که اولین پودر قند تجاری تولید شد. این پودرها اولین بار برای ذخیره کردن و حمل و نقل آسان قند به کار رفت.
در دهه‌های بعدی، توسعه صنعت پودرهای خوراکی و طعم‌دهنده به شکل چشمگیری ادامه یافت. پودرهای طعم‌دهنده جدید تولید شدند که قادر بودند طعم و عطری مصنوعی و یا طبیعی را به محصولات غذایی اضافه کنند. این پودرها از ترکیبات شیمیایی یا عصاره‌های گیاهی یا حیوانی تهیه می‌شدند و به عنوان یک جایگزین مناسب برای مواد طعم‌دهنده طبیعی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
امروزه، صنعت پودرهای خوراکی و طعم‌دهنده در صنایع غذایی بسیار گسترده استفاده می‌شود. این پودرها جهت افزایش عمر ماندگاری محصولات، بهبود طعم و عطر محصولات، ایجاد انواع مزه‌ها و تغییر ترکیبات محصولات یا حتی جلوگیری از تغییر طعم و عطر آنها در طول زمان به کار می‌روند. نمونه‌هایی از این پودرها شامل پودر آب پنیر، پودر شیر خشک، پودر چیپس و پودر مواد غذایی دیگر می‌باشند.
در ایران نیز این شرکت‌ها با بهره‌گیری از فناوری‌های روز و دستاوردهای علمی بین‌المللی، به تولید پودرهای خوراکی و طعم‌دهنده پرداختند. این تکنولوژی به صنعت غذایی اجازه می‌دهد تا محصولاتی با طعم و عطر متنوع را با کیفیت و استاندارد بالا تولید کرده و نیازهای متنوع مصرف‌کنندگان را برآورده سازد.